مهدی عربی مکی‌آبادی

نام و نام خانوادگی: مهدی عربی مکی‌آبادی
محل و سال تولد: شهرستان سیرجان–  سال 1320
آخرین مدرک و رشته تحصیلی و سال و محل اخذ آن:    
             فوق‌لیسانس در رشته علوم کامپیوتر مهندسی نرم‌افزار-  از دانشگاه صنعتی شریف 1353
آخرین محل و سمت کاری:
 آخرین محل کار اینجانب، دانشگاه شهید بهشتی و آخرین سمت بنده، مدیر گروه کامپیوتر دانشکده برق و کامپیوتر این دانشگاه بود.
نشانی الکترونیکی برای تماس دوستان در انجمن:
m.arabi.maki@gmail.com              

• با انجمن انفورماتیک ایران و نشریه گزارش کامپیوتر چقدر آشنایی دارید و چه نقش و جایگاهی برای آن‌ها قائلید؟ (حداکثر یک پاراگراف)
• در مورد آشنایی با انجمن انفورماتیک ایران باید بگویم از ابتدای تشکیل این انجمن با آن آشنایی داشتم و در جلسات اولیه آن نیز گاهی شرکت می‌کردم. و با نشریه «گزارش کامپیوتر» کاملاً آشنا بودم و بخصوص در سال‌های اول انتشار مرتب برایم ارسال می‌شد و آن را می‌خواندم.
  در مورد نشریه «گزارش کامپیوتر» معتقد هستم که بعد از مجله دانشمند که به همت زنده‌یاد آقای مصحفی به عنوان اولین مجله ریاضی در ایران منتشر می‌شد فکر می‌کنم نشریه «گزارش کامپیوتر» دومین مجله علمی بود که به همت انجمن انفورماتیک منتشر گردید که اغلب دانشگاهیان بخصوص دانشجویان رشته کامپیوتر و سایر افرادی که در زمینه کامپیوتر کار ‌می‌کردند، این تنها نشریه کامپیوتری ایران را با اشتیاق مطالعه می‌کردند و از محتوای علمی و اخبار و اطلاعات آن سود می‌بردند. که ادامه چاپ و نشر این نشریه را به دست‌اندرکاران انجمن و بخصوص دوست و برادر عزیزم جناب آقای ابراهیم مشایخ صمیمانه تبریک می‌گویم.  

• به نظر خودتان مهمترین فعالیت شما در حوزه فناوری اطلاعات کشور چه بوده و اکنون چه می‌کنید؟ (حداکثر دو پاراگراف)
• در مورد مهمترین فعالیت در حوزه فناوری اطلاعات کشور باید بگویم، پس از گذراندن سال اول دوره فوق‌لیسانس ضمن تحصیل، در بخش مکانوگرافی شهرداری تهران به عنوان سیستم آنالیست و برنامه‌نویس استخدام شدم و همراه با یکی از دوستان به نام آقای مسعود اسلامی ابتدا به طراحی و پیاده‌سازی سیستم حقوق و دستمزد کارمندان شهرداری تهران پرداختیم که یک سیستم معمولی بود.
  کار مهم و اصلی در شهرداری تهران طراحی و پیاده‌سازی «سیستم پرداخت عوارض نوسازی» شهر تهران بود که برای اولین بار در کشور این قانون اجرا می‌شد، که این سیستم در آن زمان و حتی تا امروز از نظر حجم داده‌ها  (data)و هم از نظر پیچیدگی محاسبات آن یکی از مهمترین و بزرگترین سیستم‌های کامپیوتری است که در ایران طراحی و پیاده‌سازی گردید و تا امروز اگرچه مرتباً بروزرسانی شده، هنوز مورد استفاده می‌باشد.
  جالب است که عرض کنم در آن زمان شهرداری تهران هنوز کامپیوتر نداشت و ما با استفاده از کامپیوتر وزارت دارایی که آن هم سه روز در هفته از ساعت 2 بعد از نیمه شب تا 5 صبح به ما وقت می‌داد این سیستم را پیاده‌سازی نمودیم و بعداً شهرداری تهران یک دستگاه کامپیوتر آی‌بی‌ام 360 را خریداری نمود که بنده خودم آن کامپیوتر را از گمرک ترخیص و به شهرداری منتقل نمودم.

• یک فرد شاخص در فناوری اطلاعات ایران و یک نفر شاخص در فناوری اطلاعات جهان را نام ببرید و علت شاخص بودن او را از نظر خودتان بنویسید.
• در مورد یک فرد شاخص در فناوری در ایران، بنده لازم می‌دانم نام زنده‌یاد دکتر مرتضی انواری را ذکر کنم که اولین دانشکده‌ کامپیوتر را در ایران بنا نهاد و موجب ایجاد و گسترش این رشته‌ علمی در ایران شد که هنوز هم اغلب دست‌اندرکاران کامپیوتر ایران از دانشجویان دوره‌های اولیه این دانشکده می‌باشند.
  فرد شاخص در فناوری اطلاعات در جهان از نظر تاریخی آقای «چارلز بابیج» که با ابداع و اختراع حافظه موجب ایجاد و تکمیل کامپیوتر گردید و در دوره‌ معاصر، من آقای بیل گیتس را به دلیل طراحی و ایجاد سیستم عامل ویندوز که موجب گسترش کاربرد کامپیوتر در جهان گردید یک فرد کاملاً شاخص می‌دانم.

• جالب‌ترین اثر هنری یا علمی که اخیراً خوانده‌اید یا دیده‌اید ( اعم از کتاب، مقاله، فیلم، تئاتر و ....) و نظرتان را جلب کرده است نام ببرید.
• اخیراً دو کتاب خوانده‌ام یکی نسبتاً قدیمی بنام «انگلیسی‌ها در میان ایرانیان و ایرانی‌ها در میان انگلیسی‌ها» و دیگری کتاب «چگونه در رابطه با چیزهای عجیب بیندیشیم». 

• آینده فناوری اطلاعات در جهان را در ده سال آینده چه پیش‌بینی می‌کنید؟ (حداکثر یک پاراگراف)
• آینده فناوری اطلاعات در جهان با توجه به پیشرفت‌های سه دهه اخیر را، بنده قادر به پیش‌بینی نیستم ولی آنچه مسلم است با پیشرفت علم و تکنولوژی و ارتقاء کامپیوترها روز به روز تأثیر کامپیوتر در پیشرفت علم و همچنین تأثیر کامپیوتر در زندگی مردم و صنعت بیشتر و بیشتر خواهد بود.

• عنوان یک آرزو یا هدف برآورده نشده:
• تقریباً هیچ چیز در زندگی برایم جنبه آرزو و ایده‌آل نداشته و معمولاً با آنچه داشته‌ام قانع بوده‌ام. فقط به عنوان آرزو یا اشتیاق به دنبال ادامه تحصیل بودم و با این‌که در دانشگاه شهید بهشتی در دانشکده کامپیوتر، در دو سال متوالی بالاترین امتیاز را از نظر استحقاق استفاده از فرصت مطالعاتی داشتم، به دلیل تنگ‌نظری و مخالفت یکی از همکاران که در آن زمان در دانشگاه صاحب مقامی بود و بنده هم به او محبت‌هایی کرده بودم، نتوانستم از آن فرصت‌ها استفاده نمایم که از این نظر کاملاً مغبون هستم. و با این‌که خود آن شخص در حضور بعضی همکاران اعتراف کرده‌ بود که من عمداً جلوی فرصت مطالعاتی آقای عربی را گرفتم، بنده چون نمی‌خواهم از کسی انتقام بگیرم نام او را ذکر نمی‌کنم.